Co to jest integracja sensoryczna?

Integracja sensoryczna to proces neurobiologiczny organizujący bodźce, w taki sposób by mogły być użyte w działaniu każdego człowieka. Zmysły dostarczają nam informacji o środowisku zewnętrznym i stanie naszego organizmu bez przerwy i w ogromnych ilościach, Proces integracji sensorycznej polega na uporządkowaniu tych informacji, wyselekcjonowaniu co jest ważne, a co nie, zinterpretowaniu ich, złożeniu w całość. Integracja sensoryczna nadaje znaczenia temu co doświadczamy i pozwala na zbudowanie spójnego i wielowymiarowego obrazu rzeczywistości oraz adekwatnie reagować na sytuacje, które doświadczamy.

Dla kogo terapia?

Terapia SI przeznaczona jest dla dzieci z różnego typami dysfunkcjami które obniżają jego jakość życia. Zaburzenia integracji sensorycznej manifestują się:

• opóźnionym rozwojem motoryki dużej (dziecko niezgrabne ruchowo, często potyka się, przewraca, ma problem z nauką jazdy na rowerze, itp.),
• opóźnionym rozwojem z motoryki małej (problemy z samoobsługą, zapinaniem guzików, wiązaniem sznurowadeł oraz wykonywaniem czynności manualnych: cięcie nożyczkami, rysowanie itp.),
• zbyt wysokim lub niskim poziomem aktywności ruchowej. Dziecko może być ciągle w ruchu lub wolno się uaktywniać i szybko się męczyć,
• zbyt małą lub zbyt dużą wrażliwością na bodźce,
• problemami z nauką pisania i czytania,
• problemami z nauką nowych czynności,
• z zaburzeniami równowagi,
• opóźnionym rozwojem mowy,
• nieprawidłową reakcją na bodźce dotykowe (obcinanie paznokci, czesanie, mycie włosów, narzekanie na metki na ubraniu, chodzenie na boso), słuchowe, wzrokowe (częste mrużenie oczu) lub węchowe,
• trudnościami z koncentracją uwagi, dziecko szybko rozprasza się,
• problemami z koordynacją ruchową.

Na czym polega terapia integracji sensorycznej?

Terapia Integracji sensorycznej wygląda jak zabawa, ale jest to zabawa „naukowa”, poprzez którą układ nerwowy i mózg uczą się właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne i wewnętrzne. Podczas zajęć dziecko huśta się w hamaku, kręci na desce, toczy w beczce, jeździ na deskorolce, pokonuje tory przeszkód czy chodzi po równoważni. Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala w naturalny sposób wyrównywać deficyty w obszarze zmysłów a tym samym na lepszą organizację działań.